De Heilige Godfried van Duijnen was een parochiepriester en rector van een school in Parijs.
Govaert, of Godfried, werd geboren rond 1502 in Gorcum. Zijn ouders behoren tot de middenklasse, zoals men kan afleiden uit het feit dat zijn vader Dierick op eigen kosten een Mariakapel en een leprakolonie liet bouwen.
Govaert of Godfried was een goede leerling en ging naar de Sorbonne in Parijs om de vrije kunsten en talen te studeren.[1] Daar behaalde hij zijn doctoraat en werd aangesteld als hoogleraar. Reeds in de biografische schets door Willem van Hees wordt vermeld dat hij tot rector werd verkozen van de universiteit in Parijs, maar dat is in documenten uit Parijs niet vast te stellen.
Op aandrang van zijn oom, die als Nederlands priester eveneens in Parijs actief was, liet hij zich tot priester wijden en werd pastoor in een niet nader genoemde stad in Noord-Frankrijk „op de grenzen der Nederlanden gelegen”. Hij bleef dit jarenlang. Tijdens een oorlog tussen keizer Karel V en koning Frans I van Frankrijk, werd de oom er van beschuldigd informatie te hebben doorgespeeld aan de keizer, en kwam een tijd in de gevangenis, tot zijn onschuld bewezen was. Ook Govaert kreeg als buitenlander te maken met pesterijen als gevolg van de oorlog.
Rond 1544 kreeg hij blijkbaar een burn-out en begon aan psychische problemen te lijden, waardoor hij zijn taak als geestelijk herder niet meer kon waarnemen. Hij keerde bijgevolg terug naar Gorcum, waar hij als priester op rust nog missen las en de biecht afnam. Voor de rest leefde hij in stille afzondering.
